Michael Tedja
Wanneer men achteloos een boom nadeed spraken we van geschiedvervalsing. Zij die geschiedenis wilden schrijven moesten het zelf doen. Met steken onder water.Het werk van Michael Tedja (Rotterdam, 1971) is meerstemmig. Letterlijk. Tedja is namelijk behalve beeldend kunstenaar ook dichter en romancier. Bovenstaande regels zijn afkomstig uit zijn gedicht Plek. In het oeuvre van Tedja lopen tekst en beeld door elkaar heen en in elkaar over.
Tedja maakt tekeningen, vaak in de vorm van een reeks of een serie, en immens grote schilderijen, “bijna fysiek niet meer te doen, zo groot”. Veelvuldig is er sprake van een explosie aan kleuren en vormen. Elementen van collage en assemblage zijn alom vertegenwoordigd. Zo monteert Tedja onder meer een fiets op een doek – “spannend om te spelen met het platte vlak.”
In het oeuvre van Tedja lijkt alles met elkaar verband te houden en uit elkaar voort te komen. Schilderijen worden boeken, boeken worden schilderijen. Het immateriële woord wisselt hij af met de materie: verf, afbeeldingen en voorwerpen.
Op de buitenstaander komt Tedja’s werk wellicht intuïtief en associatief over, in werkelijkheid is het helemaal uitgedacht. Bovendien heeft Tedja een fascinatie voor getallen en gaat hij graag op zoek naar de verbanden tussen getallen. “Voor mij is dat poëzie. Getallenreeksen zijn ook poëzie.”
Tedja studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie (1991-1996) en aan het Sandberg Instituut (1996-1998), beide in Amsterdam. Hij schreef romans, waaronder Hosselen, een diachronische roman in achtenvijftig gitzwarte facetten over beeldende kunst en identiteitsdenkend Nederland anno 2009(2009) en A.U.T.O.B.I.O.G.R.A.F.I.E. (2001) en dichtbundels, zoals Tot hier en verder (2013) en Regen (2015). Tentoonstellingen van zijn werk waren te zien in onder meer het Cobra Museum voor Moderne Kunst (Amstelveen), Galerie Nouvelles Images (Den Haag), Stedelijk Museum Bureau Amsterdam en Museum Jan Cunen (Oss).
Volgende kunstenaar: Lisa Boerstra
Lisa Boerstra groeide op Curaçao en Aruba op, ging er naar school en spreekt vloeiend Papiaments. Ze maakte haar eindexamenfilm Dushi, over de vrouwen van Curaçao, de achterkant van het verhaal van de bolletjesslikkers dat we kennen uit de krant.
Voor ze naar de filmacademie ging, studeerde ze kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Haar eerste lange film maakte ze over de kunstenaarstweeling Liesbeth en Angelique Raeven: L.A. Raeven – De verbeelding voorbij. De film was te zien in de competities van verschillende internationale festivals o.a. in Chicago, Edingburgh en IDFA.
Kunst en cultuur onderwerpen staan vaak centraal in haar films. Ze maakte drie portretten van kunstenaars voor de Hollandse Meesters, één Literaire Meester. Een film over de beleving van het festival Lowlands: Life @ Lowlands.
Haar meest recente film is The Lady in Black over de Vlaamse choreograaf Ann Van den Broek
