Henk Visch
Henk Visch (Eindhoven, 1950) maakt beelden. Soms zijn dat ijle lijnen van metaal, als tekeningen in de lucht, dan weer zijn het massief bronzen volumes. Zoals Visch zelf zegt: “[…] mijn werk heeft geen richting, maar alle richtingen.”Zijn oeuvre bestaat uit beelden van meer dan drie meter hoog en werken van nog geen dertig centimeter, uit figuratieve sculpturen en abstracte vormen.
Aanvankelijk werkt Visch alleen op papier. Vanaf 1980 komt daar het beeldhouwen bij. Naast zijn beeldende werk schrijft en dicht Visch. Zijn eerste solotentoonstelling, die in 1981 plaatsvindt in het Apollohuis in Eindhoven, noemt hij Getimmerde tekeningen en objecten. Beeld en taal komen samen.
Dat gebeurt ook in de titels die Visch zijn sculpturen meegeeft. Deze zijn associatief van aard. Een groot bronzen beeld van een zittende figuur met een bovenlijf zonder armen en met benen in een anatomisch onmongelijke houding draagt de titel Unguided tours (2014), wat een ruimtelijk geworden hiëroglief lijkt te zijn noemt Visch We can disagree and still be friends (2012) en een zilverkleurige kat met een rood met blauw omlijnd masker rond de ogen heeft als noemer I was a woman on the beach (2010).
Visch studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving ’s-Hertogenbosch (1968-1972). Hij doceerde aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1984-1987) en aan de Van Eyck in Maastricht (1987-1991). Tekeningen van Visch verschijnen in de periode van 1996 tot 2011 bij de column ‘Mirza’ in de Volkskrant, bij teksten van Kader Abdolah. Visch’ werk maakte deel uit van de Biënnale van Venetië en de Documenta IX in Kassel in respectievelijk 1988 en 1992 en was te zien in Kunsthal KAdE (Amersfoort), C-Space (Beijing), Kabinett für aktuelle Kunst (Bremerhaven) en Tim Van Laere Gallery (Antwerpen
Volgende kunstenaar: Frans Weisz
Frans zijn droom was om acteur te worden, maar na een jaar werd hij van de toneelschool gestuurd. In de hoop om via de film alsnog bij het theater te komen, schreef hij zich in op de Filmacademie, waar hij de eerste leerling ooit was en na twee jaar ging hij naar de fameuze filmschool Centro Sperimentale di Cinematografia in Rome. Na dit Italiaanse avontuur maakte hij een vliegende start in de filmwereld. Zijn eindexamenfilm Ping pong e poi… was zo succesvol, dat hij meteen gevraagd werd een episode te maken in de Italiaanse episodefilm Gli Eroi. Deze light comedy, geschreven door Remco Campert en gedraaid in Rome 1963, was het begin van een lange carrière. De eerste speelfilm die hij maakte was Het gangstermeisje naar de gelijknamige roman van Remco Campert. Bekende bioscoop- en televisiefilms zoals Storm in mijn hoofd en musicals van Weisz zijn De inbreker, Rooie Sien, Charlotte, Havinck, Bij Nader Inzien, Op afbetaling, Hoogste tijd, Leedvermaak, Qui Vive en VARA-televisiefilm Boy Ecury. Ook kreeg hij 2 Gouden Kalveren voor de films Leedvermaak en Bij Nader Inzien. Frans zijn meest recente film was Finn, waarmee er wereldwijd, nog steeds, verschillende prijzen worden behaald.
