Helen Verhoeven
Grote groepen mensen, moeders met hun kind, zelfportretten naast portretten van grote meesters uit de kunstgeschiedenis. Het is een greep uit de onderwerpen van de schilderijen van Helen Verhoeven (Leiden, 1974).Verhoevens schilderijen zijn kleurrijk en ogen als een lappendeken van patronen, structuren en stoffen. Alsof ze knipt en plakt met verf – ware het een collage waar vlakken, ruimtes en personen samenkomen. Vooraleer Verhoeven begint met schilderen onderzoekt ze haar thema grondig. Hiervoor put ze uit zeer uiteenlopende bronnen: klinische studies, hagiografie, culturele en geschiedkundige archieven en, natuurlijk, de kunstgeschiedenis.
Evenals de werken Event One (2008) en Event Two (2008) toont de serie The Thingly Character een samenkomst van diverse mensen. Van jong tot oud. In verschillende houdingen – zittend aan tafel, op de knieën of staand. Alles loopt door elkaar heen en één specifieke verhaallijn is moeilijk te ontdekken. De doeken zijn veeleer een assemblage van mogelijke constellaties.
Verhoeven wekt de mensfiguren die aanwezig zijn in haar doeken, ook in ruimtelijke zin tot leven: uit verschillende materialen trekt ze sculpturen op. Zoals Heads (2010), een verzameling koppen, en Stage Disaster Props (2012), een beeldengroep bestaande uit een combinatie van hoofden en van top tot teen uitgevoerde figuren.
Verhoeven volgde haar opleiding in Amerika en in Nederland. Ze studeerde aan het San Francisco Art Insititute (1992-1996), de New York Academy of Art (1998-2001) en de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdan (2005-2006). Werk van Verhoeven was onder meer te zien bij Stigter van Doesburg (Amsterdam), Wallspace (New York) en het Bonnefantenmuseum (Maastricht).
Volgende kunstenaar: Astrid Bussink
Astrid Bussink (1975, Eibergen) studeerde aan de kunstacademie AKI in Enschede en deed een MA in film aan de University of Edinburgh. Met haar debuutfilm The Angelmakers won ze de First Appearance award op IDFA. Met de documentaires die ze hierna maakte zoals The Lost Colony en Poem of Death oogstte ze zowel nationaal als internationaal erkenning. In 2013 won Astrid met haar team het Gouden Kalf voor beste korte film voor haar jeugddocumentaire Achter de Toren en met Giovanni en het Waterballet won ze onder andere de prijs voor beste jeugdfilm op de Berlinale in 2015. Momenteel werkt Astrid zowel aan een nieuwe documentaire als aan een lange jeugddocumentaire.
