Christiaan Bastiaans
Beeldend kunstenaar Christiaan Bastiaans (Amsterdam, 1951) maakt interdisciplinair werk – onder andere video’s, foto’s, installaties en sculpturen. Zijn werk centreert zich rond het thema van la condition humaine. Migratie, oorlog, ontheemding en onthechting zijn motieven. In het werk van Bastiaans staat de mens wiens leven getekend wordt door een strijd om te overleven centraal. “De mens schuwt zijn enige zekerheid dat hij kwetsbaar is als glas.”Juist omdat het zwaartepunt van Bastiaans fascinatie gelegen is in de manier waarop mensen overleven in crisissituaties, reist hij veel naar oorlogsgebieden of plekken waar migranten hun toevlucht zoeken. Het zijn de plaatsen waar de mens aangewezen is op de meest basale manieren van overleven; op zijn instinctieve drang om te overleven. Bastiaans bezocht de afgelopen jaren onder meer Tsjaad, Sierra Leone, Oeganda en Soedan.
De ontmoetingen met wat Bastiaans onthechte mensen noemt, vormen de stuwende kracht van zijn artistieke praktijk. Bastiaans: “Door een fatale verknoping van politieke, sociale en economische factoren op de wereldmarkt zijn deze dolende zielen onthecht geraakt in een samenleving die geen veilig onderkomen biedt. Ik heb hen een naam gegeven: Hurt Models. Letterlijk: beschadigde mensen, in de breedste zin van het woord. Zij staan centraal in mijn werk.”
Bastiaans is zoon van een Armeens-Sumatraanse moeder en een Javaans-Frans-Zeeuwse vader; onthechting is eveneens onderdeel van zijn persoonlijke familiegeschiedenis. Bastiaans is opgeleid aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (1971-1976) en aan de Kyoto City University of Arts (1976-1978). Werk van Bastiaans was te zien in onder meer De Pont (Tilburg), het Kröller-Müller Museum (Otterlo), New Museum (New York) en de Appel arts centre (Amsterdam).
Volgende kunstenaar: Barbara den Uyl
Barbara den Uyl (Amsterdam, 1949) ging naar het Spinozalyceum en studeerde Nederlandse taal-en letterkunde. Ook volgde zij film- en toneellessen. Na een aantal jaren zelf te hebben les gegeven sloot zij zich aan bij filmcollectief Het Amsterdams Stadsjournaal. Na verschillende werkzaamheden als productie- en regieassistent, ging zij haar eigen films maken. Waren de eerste films nog rauwe verslagen van het actiegebeuren, steeds meer werden haar films artistiek gelaagde portretten van mensen aan de rand van de samenleving. Op dit moment heeft zij zo’n dertig films gemaakt, waaronder een aantal prijs winnende. Een greep uit de titels: Waar de ratten koning zijn (1985), In naam der wet (1991), Met een zoen van de leraar (1994), Klein voor altijd (1995), De klimop rouwt nog steeds (2007), Het woord heeft bij gered (2009), Herberg van het geheugen (2016).
Haar laatste nog niet voltooide film gaat over de wereldberoemde tuinontwerper Piet Oudolf.
