Fransje Killaars
Gestreept, effen, geruit, met bloemmotieven. Wol, fluweel, damast. Fluorgeel, bordeauxrood, legergroen. Het oeuvre van Fransje Killaars (Maastricht, 1959) gaat over textiel en kleur. Ze is op zoek naar “kleuren die bewegen en met elkaar stoeien”. Kleuren die een dialoog met elkaar en de omgeving aangaan.Killaars maakt installaties met stof. Vaak is daar een element van herhaling in aanwezig en wordt er iets aan het zicht onttrokken. Zo zijn haar kamerschermen opgebouwd uit stapelingen van verschillende stoffen in uiteenlopende kleuren en schermen ze een deel van de ruimte af. In 24 Hours liggen bontgekleurde, geweven dekens met ruitmotief over wat ogenschijnlijk opgestapelde matrassen lijken te zijn, maar echt weten wat er onder de dekens schuilgaat weet de bezoeker niet.
Dekens, kamerschermen, tapijten: het zijn vertrouwde gebruiksvoorwerpen. Daarbij komt dat textiel het verlangen oproept aangeraakt te worden. In de doorgaans toch wat steriele museale ruimte, is Killaars’ werk opvallend vertrouwd. Stof dragen we elke dag aan ons lijf, we drogen ons ermee af en we slapen eronder.
Hoewel de functie van Killaars’ dekens, kamerschermen en tapijten in zekere zin verschilt van de manier waarop ze in het privédomein gebruikt worden, zet ze die associatie in om de afstand tussen toeschouwer en kunstwerk te verkleinen en meer intimiteit te creëren.
Naast haar autonome werk, maakt Killaars ook werk in opdracht. In 2003 ontwerpt ze de wandbekleding voor de Herenkamer van het Catshuis bestaand uit verschillende soorten stof die verwijzen naar de Nederlandse traditie in schilderkunst en ontwerp. Ook voor de entreehal van het Fonds BKVB en het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap heeft Killaars wandbekleding ontworpen.
Killaars studeerde aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1979-1984). Haar werk was te zien in onder andere Museum Jan Cunen (Oss), het Stedelijk Museum Schiedam, het Bonnefantenmuseum (Maastricht) en Galerie De Expeditie (Amsterdam).
Volgende kunstenaar: Heddy Honigmann
Heddy Honigmann heeft tussen fictie en documentaire circa 40 films gemaakt en wordt beschouwd als een van de beste documentaire makers in de wereld. Haar films zijn wereldwijd vertoond en hebben op diverse festivals prijzen gewonnen. Ze heeft talloze oeuvre awards ontvangen zoals de Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs (2016), de Living Legend Award op het IDFA (2013), de Hot Docs 'Outstanding Achieveent Award' (2007), de Golden Gate Persistence of Vision Award (2007), de Van Praag-Prijs van het Huanistisch Verbond (2008) en de Jan Kassies Oeuvre Prijs van het Stimuleringsfonds (2006). Ze won 2 Gouden Kalveren voor haar films Forever (2006) en Crazy (1999) en 3 maal de prijs van de Nederlandse Filmkritiek (Forever, Het Ondergronds Orkest en Tot Ziens).
Korte filmografie: Om de Wereld in 50 Concerten (2014), En op 'n Goede Dag (2011), Herinneringen aan Vuur (2011), El Olvido (2008), Emoticons (2007), Forever (2006), Dame la Mano (2003), Goede Man, Lieve Zoon (2001) Liefde gaat door de Maag (2001-2000), Privé (2000), Crazy (1999) Het Ondergronds Orkest (1998), 2 Minuten Stilte A.U.B. (1997), O Amor Natural (1996), Tot Ziens (1995), Metal en Melancholie (1993), en Hersenschimmen (1987).
